-
1 χαρίζω
Aχαριῶ Phld.Rh.1.381
S., Gloss.: [tense] aor. imper.χάρισον PMag.Lond.122.17
:—usu. [voice] Med. [full] χαρίζομαι, [tense] fut.- ιοῦμαι Th.3.40
, 8.65; χαριῇ (v.l. -εῖ ) also in Hdt.1.90; Cret.χαριξίομαι GDI5176.16
(found at Teos); also χαρίξομαι ib.5178.17 (ibid.); χαρίηνται is a false [dialect] Aeol. form in Milet.3 No.152.56; laterχαρίσομαι Ep.Rom. 8.32
, Luc.DDeor.22.4: [tense] aor.ἐχαρισάμην Hdt.1.91
, etc.; opt.χαρίσαιτο Il.6.49
; [dialect] Aeol. imper.χάρισσαι Sapph.Supp.16.4
; Cret. inf.χαρίξασθαι GDI5163b8
([place name] Mylasa):—[voice] Pass. forms, [tense] fut. χαρισθήσομαι in pass. sense, Ep.Philem.22: [tense] aor. ἐχαρίσθην in pass. sense, Act.Ap. 3.14, 1 Ep.Cor.2.12: [tense] pf. κεχάρισμαι in act. sense, ,- ισται Id.Eq.54
; also in pass. sense, imper. : [tense] plpf.ἐκεχάριστο Hdt.8.5
, [dialect] Ep.κεχάριστο Od.6.23
:— say or do something agreeable to a person, show him favour or kindness, oblige, gratify, c. dat. pers., freq. in part.,χαριζομένη πόσεϊ ᾧ Il.5.71
, cf. 11.23, 15.449, Od.8.538,13.265; once in Hes.,ποίησε.. χαριζόμενος Διί Th. 580
;πᾶσι χαριζοίμην ἄν Hdt.6.130
, cf. Th.3.40;τοῖς θεοῖς X.Mem.4.3.16
; Καλλίᾳ χαριζόμενος to oblige, humour him, Pl.Prt. 362a, cf. Men. 75b, Ar.Eq. 1368; of a judge, give a partial verdict,χ. οἷς ἂν δοκῇ αὐτῷ Pl.Ap. 35c
; alsoχ. τῷ ἵππῳ X. Eq.10.12
: abs., make oneself agreeable, comply, opp. ἀντία φάσθαι, once in A., Pers. 700 (lyr.);οἱ ὑπὲρ καιρὸν χαριζόμενοι And.4.7
: c. acc. cogn.,χάριτας χ. E.Fr.360.1
, Isoc.1.31, D.18.239;χ. τι καὶ αὐτός Th.3.42
; with part. added,χαρίζετο ἱερὰ ῥέζων Od. 1.61
, cf. Hdt.1.90, Ar.Ec. 1045, Pl.R. 338a, 426c, etc.: more freq. c. dat. modi, μήτε τί μοι ψεύδεσσι χαρίζεο do not court favour by lies, Od.14.387;χαριζόμενος φιλότητι 10.43
, etc.;λόγῳ θωπεῦσαι καὶ ἔργῳ χ. Pl.Tht. 173a
codd.; opp. τὰ βέλτιστα λέγειν, D.9.2, cf. Plu.2.66a.2 gratify or indulge a humour or passion, once in S., , cf. Antipho 4.3.2, X.An. 7.1.25;ὀργῇ E.Fr.31
; (troch.); ;τῇ ἐπιθυμίᾳ Pl.R. 561c
:τῷ σώματι X.Mem.1.2.23
; τῇ γαστρί ib.2.1.2, Cyr.4.2.39; τῇ ἡδονῇ ib.4.3.2.3 in erotic sense, grant favours to a man, Ar.Ec. 629 (anap.), Pl.Smp. 182a, Phdr. 231c, 256a, X.Mem.3.11.12, etc.: hence of Comedy,ὀλίγοις χαρίσασθαι Ar.Eq. 517
(anap.): c. acc. cogn.,χ. θήλειαν ἀπόλαυσιν Luc.Am. 27
.II c. acc. rei, give graciously or cheerfully,δῶρα Od.24.283
;ἄποινα Il.6.49
, 10.380;χαρίζεσθαί τινί τι Hdt.1.91
, Ar.Ach. 437, Eq.54, X.Cyr.1.4.9, etc.;πωλεῖν καὶ χ. καὶ τέκνοις μεταδιδόναι PGrenf.1.60.45
(vi A. D.); so c. acc. pers.,χαρίζομαί σε τοῖς ὄχλοις PFlor.61.61
(i A.D.): with a strong oxymoron,ξείνια δυσμενέσιν λυγρὰ χ. Archil.7
: c. inf. with Art.,χ. τὸ ποθεῖν Plu.2.609a
; ; without the Art., πολλοῖς ἐχαρίσατο βλέπειν (v.l. τὸ β.) Ev.Luc.7.21; χάρισαι [αὐτοῖς] μένειν allow them to remain, Luc.Am.19, cf. AP5.236 (Agath.); so ἆρ' ἄν τί μοι χαρίσαιο τοιόνδε—μή μου καταγελᾶν; Pl.Hp.Mi. 364c.b χ. τὴν δέησιν grant the request, Luc.Bis Acc.14.c [voice] Pass., c. acc., to be favoured with,ἀνάγκᾳ πνεῦμα χαριζόμενος Epigr.Gr.204.18
([place name] Cnidus).2 c. gen. partit., give freely of a thing,ἀλλοτρίων χ. Od.17.452
; ταμίη.. χαριζομένη παρεόντων giving freely of such things as were ready, 1.140, etc.;παντοίων ἀγαθῶν γαστρὶ χαριζόμενοι Thgn.1000
;γλώσσης μαφιδίοιο χ. παρεοῦσι Theoc.25.188
; προικὸς χαρίζεσθαι, of his bounty, Od.13.15.3 c. acc. pers., give up as a favour, τῇ μητρὶ χ. Ὀκτάβιον, by dropping a law aimed at him, Plu.CG4; but also, by unjust condemnation, Act.Ap.25.11,16; also τῷ θεῷ με ἐχαρίσω, of a dedication ceremony, PBremen49.14 (ii A. D.).III [voice] Pass., esp. in [tense] pf. and [tense] plpf., κεχάριστο θυμῷ was dear to her heart, Od.6.23; τοῖσι Εὐβοεῦσι ἐκεχάριστο the pleasure of the Euboeans was done, Hdt.8.5; ταῦτα μὲν οὖν μνήμῃ κεχαρίσθω let a tribute be paid.. Pl.Phdr. 250c; cf.χάρις A.
V.2 mostly part. [tense] pf. κεχαρισμένος, η, ον, as Adj., acceptable, welcome,ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ Il.5.243
, 826, etc.; κεχαρισμένα δῶρα θεοῖσι δίδωσι, 20.298, cf. Od.16.184, 19.397; κεχαρισμένα θεῖναί τινι to do things pleasing to one, Il.24.661;ἀνὴρ κεχαρισμένα εἰδώς Od.8.584
;θεοις κεχαρισμένα ποιεῖν Lys.6.33
; κεχ. τοῖς θεοῖς λέγειν τε καὶ πράττειν, Pl.Euthphr. 14b, cf. Phdr. 273e; , cf. Hdt.1.87, 3.119, X.Mem. 1.2.10, etc.;κεχαρισμένα θύρσῳ E.HF 892
(lyr.); (lyr.);πᾶσιν κεχαρισμένος Pl.Sph. 218a
;λόγος κεχ. D.14.1
;σιτίον ἢ ποτόν X.Mem.2.1.24
;ἐν τοῖς μὴ κεχαρισμένοις.. πρὸς τὴν αἴσθησιν Arist.PA 645a7
; cf. κεχαρισμένως.3 later, [comp] Comp.κεχαρισμενώτερος Ael.NA12.7
; [comp] Sup.- ώτατος Alciphr. 3.65
.—Rare in Trag., but freq. in [dialect] Att. Prose. -
2 χαρίζομαι
χαρίζομαι, fut. - ίσομαι, att. - ιοῦμαι, auch Her. 1, 90, – 1) Einem etwas Angenehmes, Erfreuliches erweisen, Einem Gunst u. Wohlwollen beweisen, sich ihm gefällig beweisen, Einem zu Willen sein, ihm willfahren, τινί; ἄνδρεσσι χαρίζεαι ὑβριστῇσιν Il. 13, 633; μή τέ τί μοι ψεύδεσσι χαρίζεο, erweise dich mir nicht durch Lügen willfährig, mache dich mir nicht durch Lügen angenehm, rede mir nicht zu Gefallen die Unwahrheit, Od. 14, 387; οὔ νύ τ' Ὀδυσσεὺς χαρίζετο ἱερὰ ῥέζων 1, 61, d. i. opferte er nicht reichliche Opfer nach deinem Wunsche, so daß du eine Freude daran hattest? Vgl. Xen. Mem. 4, 3,16, wo es nachher durch ἀρέσκεσϑαι erklärt wird; νῠν οἱ τάδ' ἔδωκε χαριζόμενος φιλότητι Αἴολος Od. 10, 43; Hes. Th. 580; Her. oft; ἔρωτι Pind. frg. 236; auch absolut, ἐμβλέπ ουσα χαρίζοιο ἂν καὶ ὅ τι ἂν λέγουσα εὐφραίνοις Xen. Mem. 3, 11, 10; ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος Plat. Rep. I, 338 a; Ἔρωτι Conv. 188 c; τοῖς ἐρωμένοις Phaedr. 231 c; Καλλίᾳ χαριζόμενος παρέμεινα, dem Kallias zu Gefallen, Prot. 362; χαριεῖσϑον ἐμοὶ καὶ τούτοις πᾶσι Euthyd. 275 a; οὐ χαριεῖσϑε τούτοις Thuc. 3, 40; δέομαι μὲν χαρίσασϑαι, δέομαι δ' ἀντία φάσϑαι Aesch. Pers. 686; ϑυμῷ ματαίῳ μὴ χαρίζεσϑαι κενά Soph. El. 323; δειλίᾳ γλώσσῃ χαρίζῃ Eur. Or. 1514; u. so bei den Attikern oft = sich einer Neigung, Leidenschaft hingeben, ϑυμῷ, ὀργῇ, sich dem Zorn hingeben, überlassen, ἡδοναῖς, Plat. Legg. V, 727 c; γαστρί, σώματος ἡδονῇ, sich dem Bauche, der Völlerei, der Sinnenlust hingeben, Xen. Cyr. 4, 2,39. 3, 2; τῇ ἐπιϑυμίᾳ Plat. Rep. VIII, 561 c; ϑυμῷ Pol. 16, 1,2; χαρίζεσϑαι ἀνδρί, vom Weibe gesagt, einem Manne zu Willen sein, sich seiner Liebe hingeben, Ar. Equ. 515, vgl. Eccl. 629. – 2) c. acc. der Sache, willig darbringen, gern und freudig geben, schenken; δῶρα Od. 24, 283; ἄποινα Il. 6, 49. 10, 380. 11, 134; τινί τι, Ar. Equ. 54 Ach. 412 Th. 756 u. öfter. – Eben so mit dem gen., willig, gern von einer Sache geben, mittheilen; ἀλλοτρίων, von fremdem Gute verschenken, von Anderer Vermögen freigebig sein, Od. 17, 452; mehrmals in der Od. ταμίη χαριζομένη παρεόντων, die gern von den vorhandenen Vorräthen mittheilt, hergiebt, 1, 140 u. sonst, über προικὸς χαρίζεσϑαι Od. 1, 3, 15 s. προίξ; – τινί, freigebig gegen Einen sein, Xen. Cyr. 2, 4,9. 8, 6,23; τί τινι, Pol. 16, 24, 9 u. a. Sp. – 3) pass., bes. im perf., angenehm, wohlgefällig sein, lieb und werth, erwünscht sein; οὐ γάρ πω πάντεσσι χαριζόμενος τάδ' ἀείδει Od. 8, 538, d. i. es ist nicht Allen angenehm, daß er dies singt; so bes. κεχαρισμένος; ἐμῷ κεχαρισμένε ϑυμῷ Hom.; vgl. Hes. Th. 685; δῶρα ϑεοῖς κεχαρισμένα, den Göttern angenehme, willkommene Gaben, Il. 20, 298, vgl. Od. 16, 148. 19, 397; κεχαρισμένα ϑεῖναί τινι, Einem Angenehmes erzeigen, Il. 24, 661; eben so mit εἰδέ ναι, Od. 8, 584; κεχαρισμένος ἔλϑοι, erwünscht, willkommen, 2, 54; κεχάριστο ϑυμῷ, sie war ihrem Herzen lieb, 6, 23; τοῖσι Εὐβοέεσσι ἐκεχάριστο, es war den Euböern zu Gefallen geschehen, Her. 8, 5; οὐ βρομίῳ κεχαρισμένα ϑύρσῳ Eur. Herc. fur. 890; εἴ τι κεχαρισμένον χοιρίδιον οἶσϑα παρ' ἐμοῦ γε κατεδηδοκώς Ar. Pax 383; u. in Prosa: ταῦτα οὖν μνήμῃ κεχαρίσϑω Plat. Phaedr. 250 c; πᾶσι κεχαρισμένος ἔσει Soph. 218 a; ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον Gorg. 502 b; ἐὰν κεχαρισμένα τις ἐπίστηται τοῖς ϑεοῖς λέγειν τε καὶ πράττειν Euthyphr. 14 b; λόγον εἰπεῖν κεχαρισμένον Dem. 14, 1; Folgde, wie Pol. 22, 2,6.
-
3 κενός
κενός, Hom. in dieser Form nur einmal, Od. 22, 249, sonst κεινός, Il. 3, 376. 4, 181. 11, 160, wie Pind. Ol. 2, 71. 3, 48; Her. 7, 131; auch Eur. I. T. 418; Nebenform κενεός, Il. 2, 298 Od. 15, 213. 10, 42; auch Pind. N. 4, 50. 8, 98 u. sonst. Nach Greg. Cor. äol. κεννός, – leer; τρυφάλεια Il. 3, 376; σὺν κεινῇσιν νηυσί 4, 181; ὄχεα 11, 160; κενεὸν νέεσϑαι, mit leeren Händen, Il. 2, 298; ὁρῶ κενὴν οἴκησιν Soph. Phil. 31; ξὺν ἀνδράσιν κάλλιον ἢ κενῆς κρατεῖν γῆς O. R. 55; κεναῖς δ' ἀμφίσταμαι τραπέζαις El. 185; τάφος Eur. Hel. 1063; Ggstz πλήρης, Ar. Nub. 1054, πλέος, Equ. 280, ἐγκύμων, Plat. Theaet. 148 e, μεστός, Diphil. bei Ath. XI, 499 c u. Sp.; – χρόνος, eine Pause, Music. – Häufig übertr.; τοῦ νοῦ κενός, entblößt davon, ermangelnd, Soph. O. C. 934, vgl. Ant. 750; κενὴ λέαινα Ai. 965, die verlassene; vgl. κενὸν δένδρων πεδίον Plat. Rep. X, 621 a; ὅσα κενά ἐστι φρονήσεως Tim. 75 a; untheilhaftig, ἐπιστήμης Rep. VI, 486 c; κενὰ πάντων, von Allem entblößt, Xen. Hell. 7, 3, 8; Sp. – Aehnl. ἥκεις οὐ κενή, eigtl. du kommst nicht mit leeren Händen, ohne Grund, Soph. O. C. 360; vgl. Tr. 445; – ὑπ' ἄσϑματος, erschöpft, Aesch. Pers. 426; κεναῖς χερσὶν ἀϑύρειν Plat. Legg. VII, 796 b. – Bes. leer, eitel, nichtig, κενὰ εὔγματα, leere Prahlereien, Od. 22, 249; γνώμα Pind. N. 4, 40; ἐλπίδες 8, 95; κεναῖσιν ἐλπίσιν πεπ εισμένος Aesch. Pers. 790; vgl. Eur. I. A. 987; κεναὶ γνῶμαι Soph. Ant. 749; ϑυμῷ ματαίῳ μὴ χαρίζεσϑαι κενά El. 323; κενοὶ λόγοι Plat. Lach. 196 b; λοιδορία Dem. 2, 5; dem μάταιος entsprechend, ib. 12, wie Plut. adv. Col. 17 κενὰς ἀρετὰς καὶ ματαίας vrbdt; κενὴ πρόφασις καὶ ψευδής Dem. 18, 150; Sp.; – διὰ κενῆς, s. oben διακενῆς. – Comparat. κενότερος, nach den alten Gramm., E. M. 275, 50 u. B. A. 121, 6, an das ion. κεινός erinnernd; doch steht jetzt κενώτερος Plat. Conv. 175 d, κενώτατον λόγον λέγειν Dem. 27, 25, u. jene Form findet sich nur hier u. sonst als v. l.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий